(أَهْوى‌) يعنى: ساقط گرديد، كه جبرئيل پس از آنكه آن قريه‌ها را از زمين بلند كرد دو باره بر زمين فرو كوبيد، و خداوند آنان را سنگ‌باران فرمود كه خداوند ميفرمايد:

(فَغَشَّاها ما غَشَّى) بنا بقول قتاده و ابن زيد يعنى: آن عذابى كه خداوند اراده فرموده بود كه سنگ‌باران باشد بر آن نازل فرمود.

بعضى هم گفته‌اند: اين طرز بيان بخاطر اهمّيت عذابى است كه وارد شده است، زيرا عبارت‌( (ما غَشَّى)) با ابهامى كه دارد اين معنى از آن فهميده ميشود و گويا گفته است عذاب و شكنجه‌اى بر آنان نازل گشته است كه برتر از بيان و توضيح ميباشد.

(فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ تَتَمارى‌) از قتاده نقل شده است يعنى: اى انسان تو در مورد كدامين نعمت پروردگارت كه دلالت بر وحدانيت او دارد تشكيك ميكنى؟

علت اينكه خداوند پس از بيان نقمتها و عذابهاى خود به يادآورى نعمتها پرداخته است اينست كه اين عذابها براى ما نعمت ميباشد، زيرا در اين عذابها كه جنبه تنبيهى دارد يك نوع لطف و عنايت الهى نهفته است كه ما را از كارهاى زشت باز ميدارد، بدليل آنكه اين عذابها بخاطر كفران نعمت گريبانگير آنان گرديده است.

(هذا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولى‌) قتاده ميگويد: (هذا) اشاره است به پيامبر خدا 6.

و منظور از نذر اولى پيامبران قبل از آن حضرت است.

ابى مالك گويد: (هذا) اشاره است به قرآن، و نذر اولى عبارتست از صحف ابراهيم و موسى.

از جبائى نقل شده است كه (هذا) باين معنى است: اخبارى كه از هلاكت امتهاى قبل داده‌ايم براى شما پند و اندرز ميباشد.