همزه قبل از ادغام گفته شده است (لولى) و لام بدلالت حذف همزه وصل از سكون خارج شده، لذا ادغام در آن نيكو ميباشد.

2- آنكه ادغام شده است بر اساس قول كسى كه گفته است (الولى) و (الحمر) و همزه وصل در آن نيافتاده، با اينكه حركت به لام معرفه منتقل شده است، زيرا اين لام در تقدير ساكن است، و لذا مانعى نيست از اينكه حرف قبلى در آن ادغام گردد، همانگونه كه مانعى نيست از ادغام در مثل (ردّ) و (فرّ) و (عضّ) هر چند كه لام الفعل در آنها ساكن بوده و به خاطر ادغام حركت داده شده‌اند همانطور كه حروف ساكن كه گفته شد بخاطر ادغام حركت داده شده است.

اما آنچه از نافع روايت شده است كه با همزه قرائت نموده و گفته است:

(عاد لولى) اين قول مانند روايتى است كه از ابن كثير نقل شده كه (على سؤقه) قرائت نموده است، و دليل آن هم اين است كه چون حركت ضمّه نزديك واو است و چيزى بين آنها فاصله نشده است مانند آن است كه بر سر واو در آمده، و لذا همزه قرائت شده است، همانگونه كه واوها اگر مضموم باشند همزه خوانده ميشوند، مانند (ادؤر) و (الغؤور) و اين يك لغت است كه روايت شده و نقل گرديده است، هر چند با اين صراحت نباشد.

لغات آيات:

تمنى- منى بمعنى تقدير است، گفته ميشود: منى يمنى منهومان، شاعر عرب مى‌گويد:

يعنى: (تا اينكه روشن شود آنچه كه تقدير كننده برايت تقدير نموده است).

و از اين باب است (المنية) بمعنى (مرگ) زيرا مرگ هم يك تقدير است.

النشأة- بمعنى صنعت و اختراع است بر خلاف مشيّت.

أقنى- از (القنية) است كه عبارت از اصل مال و آنچه كه ذخيره ميشود، و اقتناء آنست كه انسان بصورت مداوم چيزهايى را براى خود ذخيره كند، و از اين باب است‌