اللات- از ابن عباس و مجاهد (لاتّ) با تشديد تاء نقل شده است.

دليل قرائت آيات:

كذب- هر كس كذب را با تشديد ذال خوانده است يعنى: آنچه را كه محمد 6 با چشم ديده بود قلبش آن را تكذيب نكرد، بلكه آن را تصديق نمود و حقيقت دانست، و هر كس آن را با تخفيف خوانده است يعنى: قلب محمد 6 آنچه را ديده بود دروغ نبود.

ابو على گويد: كذب فعلى است كه متعدى بمفعول ميشود به دلالت قول شاعر:

كذبتك عينك يعنى: چشمت چيزى را بتو نشان داد كه حقيقت ندارد، بنا بر اين معنى آيه چنين خواهد بود: قلبش آنچه را كه چشمش ديده است- تكذيب ننموده است، يعنى: آنچه با چشم ديده بود درست بود و دروغ نبود و نوعى ادراك حقيقى بود، و ممكن است منظور كسى كه (كذب) را با تشديد خوانده است نيز همين باشد، و اين معنى را تاكيد كرده ميفرمايد: (أَ فَتُمارُونَهُ عَلى‌ ما يَرى‌) يعنى: آيا با مجادله‌ها و ستيزهاى خود ميخواهيد او را نسبت به حقيقتى كه درك نموده و به آن علم پيدا كرده است مردد نمائيد، يا اينكه منكر چيزى ميشويد كه نسبت بآن يقين دارد و در آن شك و ترديدى نميكند، زيرا معناى (أ فتمارونه) اينست كه آيا با او طورى ستيزه ميكنيد كه ميخواهيد او را نسبت به آنچه علم دارد و با ديدن آيات بزرگ الهى مشاهده نموده است مردد سازيد، و هر كس (أ فتمارونه) خوانده است باين معنى است كه آيا او را انكار ميكنيد؟

مناة- بتى است سنگى، و لات و عزّى نيز بتهايى از سنگ بوده‌اند، و شايد (مناءة) با مد نعتى باشد.

[1]- شاهد بر سر( كذبتك) است كه در اين شعر كذبتك( ك) را مفعول خود گرفته است.