بعضى گفته‌اند:( (شَدِيدُ الْقُوى‌)) يعنى: در راه خدا نيرومند است (ذو مرة) يعنى: داراى جسمى سالم و دور از آفات است.

جبائى گفته است‌( (ذُو مِرَّةٍ)) يعنى: داراى قدرت عبور از هواء است، كه از روى هوا ميرود و ميآيد و فرود آمده اوج ميگيرد.

(فَاسْتَوى‌) يعنى: جبرئيل با صورتى كه آفريده شده است پس از نزول بر محمد استقرار يافت.

(وَ هُوَ) منظور از آن باز هم جبرئيل (ع) است.

(بِالْأُفُقِ الْأَعْلى‌) يعنى: افق مشرق، و منظور از اعلى سمت مشرق است در روى زمين و سمت مشرق بالاتر از سمت مغرب است، نه در هوا.

ميگويند: جبرئيل هميشه بصورت انسانهايى بر حضرت محمد 6 نازل ميشد، حضرت از او خواست كه بصورت اصلى خودش كه آفريده شده است بر او نازل شود؟

جبرئيل نيز دو بار خودش را بصورت اصلى بحضرت نشان داد، يك بار در زمين و يك بار در آسمان، اما در زمين در افق اعلى بود، و آن هنگامى بود كه حضرت در غار حراء بود كه جبرئيل از طرف مشرق بر حضرت ظاهر شد، و تمام سطح افق را تا مغرب پوشانيد، كه پيامبر بر اثر آن غش كرد و افتاد، آن گاه جبرئيل بصورت انسانى ظاهر شد و حضرت را در آغوش كشيد و اينجا است كه ميفرمايد:

(ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى) تقديرش آنست (ثم تدلّى أى قرب بعد بعده و علوّه فى الأفق الأعلى فدنى من محمّد 6.

حسن و قتاده گفته‌اند: سپس جبرئيل بعد از آنكه در افق اعلى استقرار يافت بر پيامبر نازل شد.

زجاج گويد: معنى دنى و تدلى هر دو يكى است، زيرا دنى بمعنى نزديك شد و تدلى بيشتر نزديك شده است، همانگونه كه بگويى: (قد دنا منى فلدن و قرب) و نيز اگر بگويى: (قرب منّى و دنا) آن نيز جائز است.