(وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ) و لكن آنان نميدانند چه بر سرشان آمده است،(وَ اصْبِرْ) اى محمد صبر كن.

(لِحُكْمِ رَبِّكَ) نسبت به حكمى كه خداوند فرموده و تو را به اجراى آن ملزم ساخته است صبر كن، تا عذابى كه به آن محكوم شده‌اند بر آنان نازل شود.

بعضى گفته‌اند: يعنى بر اذيت آنان صبر كن تا فرمان خدا براى رهائيت از دستشان بيايد.

(فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا) يعنى: تو زير نظر ما خواهى بود، و تو را كنترل خواهيم نمود، و چيزى از كار تو بر ما مخفى نخواهد بود، و تو را حفظ كرده تا بكار تو دسترسى پيدا نكنند، تو را نگهدارى ميكنيم تا نتوانند به تو آزار رسانند.

(وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ) بنظر ابى الاحوص منظور بهنگام برخاستن از خواب است.

ضحاك گويد: يعنى هنگامى كه براى خواندن نماز واجب بپا ميخيزى بگو:

(سبحانك اللَّهمّ و بحمدك).

ابن زيد گويد: يعنى: هنگامى كه از جايت برميخيزى به فرمان خدايت نماز بخوان.

ابن عباس و حسن گويند: منظور از آن دو ركعت قبل از نماز صبح است.

از زيد بن اسلم نقل شده است يعنى: هنگامى كه از خواب قيلوله بر ميخيزى كه نماز ظهر باشد.

از عطاء و سعيد بن جبير روايت شده است يعنى: بهنگام برخاستن از مجلس بگو: (سبحانك اللّهم و بحمدك لا اله الّا أنت اغفر لى و تب علىّ).

بعضى گفته‌اند: منظور از آن كفاره مجلس است.

از كلبى ضمن روايت مرفوعه‌اى نقل شده است يعنى: هنگامى كه براى نماز بر ميخيزى تا وقتى كه وارد نماز ميشوى خداوند را ياد كن.