ترجمه آيات:

41- گوش فرا ده در آن روزى كه منادى از مكان نزديك ندا در دهد.

42- روزى كه آن صدا را به حق خواهند شنيد آن روز، روز قيامت است.

43- ما هستيم كه زنده كرده، مى‌ميرانيم، و به سوى ما است سرانجام همه.

44- روزى كه براى آنان زمين به سرعت شكافته شود، و اين گردآورى براى ما آسان خواهد بود.

45- ما بهتر مى‌دانيم چه مى‌گويند، و تو بر آنان سلطه‌اى ندارى، پس آنان را كه از وعده‌هاى عذاب مى‌ترسند، با قرآن اندرزشان ده.

اعراب آيات:

(وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ)- تقديرش اين است: (و استمع حديث يوم ينادى المنادى) كه مضاف (حديث) حذف شده است، و اين محذوف مفعول به است، و ظرف نيست.

و( يَوْمَ يَسْمَعُونَ‌)- بدل است از يوم ينادى المنادى، و همين طور است.

(يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ‌)- كه بدل است از يوم ينادى المنادى، و نيز جايز است يوم تشقّق منصوب باشد به (وَ إِلَيْنَا الْمَصِيرُ) يعنى: در اين روز به سوى ما خواهند آمد.

معنى آيات:

سپس خداوند بزرگ به پيامبرش مى‌فرمايد:

(وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ) و منظور از اين خطاب تمامى افراد مكلّف است، يعنى به اين نداء و پيامى كه داده مى‌شود گوش فرا ده، يعنى: آن ندايى كه در روز قيامت و رستاخيز و نشور منادى الهى سر خواهد داد