يعنى: نماز صبح و ظهر و عصر[1].

(وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ) يعنى: مغرب و عشاء، مجاهد گفته است: و من اللّيل يعنى نماز شب و نماز مغرب و عشاء نيز در آن هست.

از حضرت صادق (ع) روايت شده است كه از حضرت در باره (وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ‌) پرسيدند؟ فرمودند: صبحگاهان و عصر ده بار مى‌گويى: (لا اله الّا اللَّه وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد، يحيى و يميت و هو على كلّ شى‌ء قدير).

(وَ أَدْبارَ السُّجُودِ) در آن چند قول است:

1- از على بن أبى طالب (ع) و حسن بن على (ع) و حسن و شعبى و نيز از ابن عبّاس در روايتى مرفوعه از پيامبر 6 روايت شده است كه منظور از آن دو ركعت نماز نافله است كه پس از نماز مغرب مى‌خوانند، و منظور از (إِدْبارَ النُّجُومِ‌) دو ركعت نماز نافله قبل از طلوع فجر است.

2- از ابن عبّاس و مجاهد نقل شده است: منظور از (أَدْبارَ السُّجُودِ) تسبيح پس از هر نماز است.

3- از ابن زيد و جبائى نقل شده است منظور از (أَدْبارَ السُّجُودِ) نافله‌ها است پس از نمازهاى واجب.

4- از امام جعفر صادق (ع) روايت شده است منظور از (أَدْبارَ السُّجُودِ) نماز وتر است در آخر شب.

[1]- تفسير ابن عبّاس ص 326 قبل طلوع الشّمس را نماز صبح و قبل الغروب را نماز ظهر و عصر دانسته است.