نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 23 صفحه : 239
ترجمه آيات:
6- آيا به آسمان بالاى خود نمىنگرند كه چگونه آن را بنا نموده زينت
داديم، و هيچ شكافى در آن نيست.
7- و زمين را گسترش داده كوههايى در آن قرار داديم، و در آن از هر
جفتى خوش منظر رويانديم.
8- و بينشى و يادآورى است براى هر بندهاى كه به درگاه خداوند انابه
كند.
9- و از آسمان آبى پر بركت فرو فرستاديم و به وسيله آن باغها و
دانههاى دروكردنى رويانديم.
10- و درخت خرما رويانديم بلند كه شاخسار آن روى هم افتاده است.
11- روزى براى بندگان، و با آن آب سرزمين مرده را زنده ساختيم، و
بيرون آمدن از قبرها اين چنين است.
لغات آيات:
الفروج- سوراخها و شكافها است، و به شكاف ديوار (فرجة) به ضم فاء
گفته مىشود، و هر گاه گفته شود (فرجه) به فتح فاء نجات يافتن از يك گرفتارى است،
شاعر عرب گويد:
(ربّما
تكره النّفوس من الأمر
له فرحة كحلّ العقال)
يعنى: چه بسا انسانها چيزى را ناپسند انگارند كه در آن راه نجات از
گرفتارى است مانند باز شدن گرهها.
كلمه ما در اينجا نكره موصوفه است، و فرج به محل ترس نيز گفته شده
است، و عهدنامه حجّاج آمده است كه به والى خود مىگويد: (انّى ولّيتك
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 23 صفحه : 239