(إِنَّ الَّذِينَ يُنادُونَكَ مِنْ وَراءِ الْحُجُراتِ) كه ستمگران طايفه بنى تميم هستند و نميدانستند پيامبر 6 در كدام حجره است لذا اطراف حجره‌ها گشته او را صدا ميزدند.

(أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ) خداوند آنان را به نادانى و كم فهمى و كم عقلى توصيف كرده است چون قدر پيامبر را نميدانستند و از ميزان احترام او خبر نداشتند، لذا مانند چهارپايان بى‌عقلند.

(وَ لَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَيْهِمْ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ) يعنى: اگر صبر ميكردند تا بطرف آنان بروى آنان بهتر بود از اينكه از پشت حجره‌ها تو را صدا بزنند، براى دينشان بهتر بود كه ثواب ميبردند، و براى دنيايشان بهتر بود كه در برخورد با پيامبرشان مؤدب بوده در زمره عقلاء بشمار مى‌آمدند.

بعضى گفته‌اند يعنى: اگر مؤدب بودند اسيرانشان را بدون فديه آزاد ميكردى، زيرا رسول خدا 6 در جنگ تعدادى از مردم بنى الغبر را اسير كرده بود، بستگانشان براى آزاد كردنشان آمده بودند، حضرت نصف آنان را بدون وجه آزاد كرد و نصف ديگر را در مقابل گرفتن وجه آزاد فرمود، اين آيه ميفرمايد: اگر آنان صبر ميكردند و رعايت ادب داشتند تو همه آنان را بدون گرفتن وجهى آزاد ميكردى.

(وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ) و خداوند توبه‌كنندگان را مى‌بخشد.