بين دو دست انسان پيش روى انسان است، و باين معنى است كه در هيچ كارى بدون خدا و رسول تصميم‌گيرى نكنيد، و در امر و نهى آن كار عجله نكنيد.

و قدم در اينجا بمعنى تقدم است و لازم ميباشد.

از زجاج نقل شده است معنى آن اينست كه عبادات خود را پيش از وقتى كه خداوند و رسول تعيين كرده‌اند انجام ندهيد، تا آنجا كه گفته‌اند پيش از رسيدن وقت زكات پرداخت آن جايز نيست.

بعضى گفته‌اند يعنى: بكسى اجازه ندهيد جلوى رسول خدا 6 راه بروند:

بلكه پشت سر او راه برويد، و هميشه گفته‌ها و اعمال خود را از سخنان و افعال او عقب نيندازيد.

حسن گفته است اين آيه در مورد كسانى نازل شده است كه قربانى خود را پيش از نماز عيد ذبح كرده بودند، حضرت رسول 6 به آنان دستور داد تا باره قربانى كنند.

ابن عباس گويد: با اين آيه نهى شده بودند كه پيش از پيامبر سخن نگويند، يعنى: هنگامى كه در مجلس رسول خدا 6 نشسته‌ايد و در باره مسأله‌اى از حضرت ميپرسند، پيش از حضرت بجوابگويى نپردازيد، تا قبلا حضرت خودش جواب بدهد.

از كلبى و سدى نقل شده است كه يعنى: پيش از حضرت گفتارى و كردارى انجام ندهيد تا اينكه بشما فرمان بدهد.

ولى بهترين نظر آنست كه آيه را حمل بر همه اين وجوه كنيم، زيرا هر چيز كه خلاف دستور خدا و رسول باشد اگر انجام داده شود يك نوع جلو افتادن از پيامبر 6 ميباشد، و ممنوع است.

(وَ اتَّقُوا اللَّهَ) يعنى: از گناه و نافرمانى خداوند دورى جوييد.

(إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ) خداوند گفته‌هاى شما را ميشنود، و از كردارتان‌