در باره آن به ايشان داديم، و آنان را به كارهاى نيك تشويق نموده، از كار- هاى زشت باز داشتيم، و هر نوع مانعى از سر راهشان برداشتيم.

(وَ جَعَلْنا لَهُمْ سَمْعاً وَ أَبْصاراً وَ أَفْئِدَةً) و به آنان گوش و چشمها و دلها داديم ..

آن گاه خداوند از حال آنان خبر مى‌دهد كه از پذيرفتن برهان‌هاى الهى و تفكر در مطالبى كه آنان را به سوى توحيد راهنمايى مى‌كند سرباز زده، حاضر نيستند در اين باره فكر كنند، با اينكه خداوند به آنان فهم و دركى صحيح داده بود كه مى‌توانستند به وسيله آن دليل و برهان را درك كنند.

(فَما أَغْنى‌ عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَ لا أَبْصارُهُمْ وَ لا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ) يعنى: گوش و چشم و دل براى آنان فايده‌اى ندارد، زيرا پند نگرفته چشم و قلب خود را در نگريستن و تدبّر بكار نگرفته‌اند.

(إِذْ كانُوا يَجْحَدُونَ بِآياتِ اللَّهِ) زيرا نسبت به نشانه‌ها و دليلهاى خداوند انكار مى‌ورزيدند.

(وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ، وَ لَقَدْ أَهْلَكْنا ما حَوْلَكُمْ مِنَ الْقُرى‌) يعنى: اى مردم مكه! ما قوم هود را كه در يمن بودند، و قوم صالح را كه در حجر بودند، و قوم لوط را كه در سر راه مكه به شام بودند بهلاكت رسانديم.

(وَ صَرَّفْنَا الْآياتِ) يعنى: و آيات را گردانديم، و گرداندن آيات عبارت است از تغيير اين آيات گاهى بصورت معجزه گاهى بصورت هلاك ساختن، گاهى بصورت يادآورى نعمتها، و گاهى بصورت يادآورى بلاها، و گاهى بصورت توصيف نيكان تا ديگران از آنان پيروى كنند، و گاهى بصورت توصيف گناهكاران تا از اعمال آنان دورى جويند.

(لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ) يعنى: تا از كفر بازگردند.

(فَلَوْ لا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْباناً آلِهَةً) يعنى چه مى‌شد