حسن گويد: مؤمنان طورى هستند كه وقتى آنان را مى‌بينى فكر ميكنى بيمار هستند در صورتى كه بيمار نيستند.

عطاء خراسانى گويد: تمام كسانى كه نمازهاى پنجگانه را ميخوانند در اين آيه وارد هستند.

(ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ) يعنى: آنچه كه در قرآن از وصف آنان گفته شده است همان اوصافى است كه در باره آنان در تورات آمده است، سپس صفت آنان را در انجيل بيان كرده ميفرمايد.

(وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ) از ضحاك نقل شده است اخرج شطأه يعنى: مانند زرعى كه جوانه‌هاى خود را بيرون داده است.

از مجاهد نقل شده است كه بين اين دو توصيف وقفى نيست، بلكه معنى اينست كه اين مثل آنان است در تورات و انجيل هر دو، و معنى آنست كه مانند زراعتى كه جوانه‌هاى خود را بيرون داده است.

(فَآزَرَهُ) يعنى آن را محكم ساخته و نيرو بخشيده است، مبرد گفته است يعنى:

اين جوانه‌ها به شاخه‌هاى مادر پيوسته و مانند آنها شده است.

(فَاسْتَغْلَظَ) يعنى اين زراعت قوت گرفته و رشد نموده است.

(فَاسْتَوى‌ عَلى‌ سُوقِهِ) يعنى: اين كشت بر ريشه‌ها و شاخه‌هاى استوار گشته بطورى كه جوانه‌ها با اصله‌ها بيك حد رسيده‌اند، و سوق جمع ساق است، و معنى آنست كه اين زراعت رشد نهايى خود را يافته است.

(يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ) يعنى اين زراعت طورى است كه كشاورزان خود را كه آن را كاشته‌اند شادمان و شگفت زده نموده است.

واحدى گويد: اين يك مثال است كه خداوند براى حضرت محمد و يارانش، زده است كه منظور از زراعت حضرت محمد است، و منظور از جوانه‌ها ياران او و مؤمنين است كه دور او هستند، كه در ابتداء ضعيف و ناتوان بودند همانگونه كه هر