از فتح مكه.

(وَ كانَ اللَّهُ عَزِيزاً) يعنى: خداوند در كار خود مسلط و پيروز است.

(حَكِيماً) يعنى: خداوند در كارهايش حكيم و دانا است، و روى همين جهت بود كه در جريان حديبيه دستور صلح داد، و براى مسلمانان حكم فرمود كه غنيمت بگيرند، و براى اهل خيبر حكم به شكست آنان فرمود.

و سپس از غنائمى كه در آينده خواهند گرفت ياد كرده مى‌فرمايد:

(وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَها) يعنى: خداوند به شما وعده داده است كه در ركاب پيامبر 6 و نيز پس از او تا دامنه قيامت غنيمت‌هاى جنگى بسيارى به دست آوريد.

(فَعَجَّلَ لَكُمْ هذِهِ) و اين غنيمت را كه غنيمت خيبر باشد براى شما قرار داده است.

(وَ كَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ) و جريان آن بدين قرار بود كه پيامبر 6 همين كه قصد خيبر نمود و اهالى آن را محاصره كرد قبائلى از اسد و غطفان به فكر افتادند كه در غياب مسلمين به اموال و خانواده‌هاى آنان دستبرد زنند و آنان را غارت كنند، خداوند رعب مسلمانان را در دلشان انداخت و از فكر خود منصرف شدند.

بعضى گفته‌اند كه: مالك بن عوف و عيينة بن حصين با بنى اسد و غطفان براى يارى يهوديان خيبر آمده بودند، خداوند رعب مسلمين را در دلشان افكند و برگشتند.

(وَ لِتَكُونَ) تا غنيمتى كه خداوند براى جنگجويان مؤمنين قرار داده است.

(آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ) نمونه و نشانه‌اى براى راست بودن وعده‌هاى الهى باشد و بدانند همانگونه كه خدا قبلا وعده تصرّف اين غنائم را داده بود آنان هم موفّق شدند و غنائم را به چنگ آوردند.

(وَ يَهْدِيَكُمْ صِراطاً مُسْتَقِيماً) و بدينوسيله بر هدايت شما افزوده نسبت به‌