هر كس را كه بخواهد در رحمت خود وارد خواهد نمود، و ستمگران هيچنوع دوست و ياورى ندارند.

9- كافران غير از خدا ديگران را دوست خود گرفته‌اند، در حالى كه تنها خدا سرپرست است، و اوست كه مردگان را زنده كرده و او بر هر كارى توانا است.

10- درباره هر چيز كه اختلاف نموديد حكمش بخدا مربوط است، اينست خدا پروردگار من كه بر او توكل نموده بسوى او انابه مى‌نمايم.

معنى آيات:

((وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ)) آن گاه خداوند از حال كافران خبر داده كه پس از ترساندن آنان به ايشان مهلت داده ميفرمايد: كفّار مكّه غير از او براى خود سرپرستانى گرفتند.

((اللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيْهِمْ)) يعنى: خداوند براى آنان اعمالشان را حفظ خواهد فرمود و هيچ عملى از نظرش پنهان نخواهد ماند تا روزى آنان را بسزاى اعمالشان برساند.

((وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِوَكِيلٍ)) يعنى اى محمد: تو بر آنان تسلطّ ندارى و نميتوانى آنان را جبرا وارد دايره ايمان كنى، بعضى گفته‌اند: يعنى تو بر حفظ اعمال آنان گماشته نشده‌اى، تنها تو بعنوان بيم دهنده و دعوت كننده آنان بسوى خدا در ميانشان بر انگيخته شده‌اى و براى آنان راه رستگارى را بيان ميكنى، يعنى: از اينكه ترا تكذيب ميكنند ناراحت نشو، و اين آيه نوعى تسليت نسبت به پيامبر 6 است.

((وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ قُرْآناً عَرَبِيًّا)) يعنى: همانگونه كه پيش از تو براى‌