بعضى گفته‌اند منظور از كسى كه در آتش مى‌افتد ابو جهل است و كسى كه روز قيامت در امان خواهد آمد رسول خدا 6 است‌[1].

از مقاتل روايت شده است كه گفته‌اند شخصى كه روز قيامت، در امان خواهد آمد عمّار ياسر است.

عكرمه گويد: بهتر آنست كه بگوئيم: آيه عموميت دارد و منظور از آن مؤمنين- و كافران است.

((اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ)) لفظ اين عبارت، امر است ولى معنايش تهديد به عذاب است يعنى: اينك كه دانستيد اين دو نفر با يكديگر مساوى نيستند هر يك از شماها از دو امر هر كدام را كه ميخواهد برگزيند، و معلوم است كه انسان عاقل در آتش افتادن را اختيار نخواهد نمود، و هنگامى كه در آتش رفتن را انتخاب ننمود قهرا بايد به آيات الهى ايمان آورده در برابر قرآن سرسختى نشان ندهد.

((إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ)) يعنى: خدا نسبت باعمال شما بينا است، و از آن آگاه بوده چيزى بر او پوشيده نخواهد بود.

سپس خداوند در حالى كه آنان را سرزنش ميفرمايد خبر ميدهد كه:

((إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جاءَهُمْ)) كسانى كه پس از نزول قرآن نسبت‌

[1] شواهد التنزيل حسكانى جلد 2 صفحه 129:( از مجاهد از عبد اللَّه بن عبّاس روايت شده است كه آيه:« أَ فَمَنْ يُلْقى‌ فِي النَّارِ خَيْرٌ» منظور از آن وليد بن مغيره است و منظور از آيه« أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِناً يَوْمَ الْقِيامَةِ» يعنى از عذاب و خشم الهى در امان است، و اين شخص على بن ابى طالب ميباشد و جمله اعْمَلُوا ما شِئْتُمْ وعده عذاب است براى دشمنان على( ع)