عبادت هم سست نخواهند شد، اين آيه در سوره اعراف تفسير شده است.

از ابن عبّاس و قتاده و ابن مسيب روايت شده است كه جاى سجده در اين آيه‌(وَ هُمْ لا يَسْأَمُونَ) است.

و از ابن مسعود و حسن نقل شده است كه جاى سجده‌(إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ) است، و اين قول مختار ابى عمرو بن العلا است و از ائمّه ما (ع) هم همين نقل شده است‌[1].

((وَ مِنْ آياتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خاشِعَةً)) يعنى: جزء دليلهايى كه بر ربوبيت پروردگار متعال دلالت دارد آنست كه زمين را پژمرده بينى.

از قتاده و سدى نقل شده است كه حالت زمين افسرده و پست است و بعضى هم گفته‌اند: يعنى: زمين مرده و خشك و بى‌گياه است.

ازهرى گويد: هنگامى كه زمين خشك شود و باران نبارد بآن خاشعه گويند.

((فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَيْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ)) يعنى پس از آمدن باران زمين بجنب و جوش آيد و گياهانش برويد و پيش از روئيدن گياهان باد كند و بلند شود.

از كلبى نقل شده كه گفته شده است با روئيدن گياهان بحركت در آيد و با رشد گياهان زمين باد كند.

[1] نور الثّقلين جلد 4 صفحه 551 بنقل از جوامع الجامع:« موضع سجده بنظر شافعى« تعبدون» است و از ائمّه ما( ع) هم همين نقل شده است، اما از نظر ابى حنيفه موضع سجده« يسأمون» است.