اشعّه طلايى خود را از بساط زمين جمع ميكند، و در روز دوباره اشعه حيات بخش خود را روى كره خاكى ميگستراند، و با برنامه‌اى ثابت و تدبير و نظامى مستمر رفت و آمد ميكنند.

((وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ)) خورشيد و ماه هر كدام با نورى مخصوص بخود، و تدبيراتى كه در آنان شده است، و رفت و آمدى كه در فلك دارند.

((لا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَ لا لِلْقَمَرِ)) ماه و خورشيد هر چند كه داراى فوائد بسيارى هستند، ولى حقّ نداريد براى آنها سجده كنيد، زيرا اينان خود مخلوقى هستند چون شما و آفريدگار نيستند.

((وَ اسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ)) براى خدايى سجده كنيد كه آنان را آفريده و ايجاد فرموده است، و اينكه گفته شده است «خلقهن» بدو جهت.

1- آنكه ضمير غير ذوى العقول را مؤنّث ميآورند، مى‌گويى «هذا كبا شك فسقها» و اگر هم خواسته باشى ضمير را جمع مؤنّث ميآورى و مى‌گويى:

«فسقهنّ».

2- آنكه ضمير بمعنى آيات برگردد، زيرا گفته است: «و من آياته هذه الاشياء و اسجدوا اللَّه الّذي خلقهنّ.

((إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ)) اگر منظورتان از عبادت خدا است، بنا بر اين براى خدا سجده كنيد نه براى چيزهاى ديگر.( (فَإِنِ اسْتَكْبَرُوا)) اگر از پرستش خداوند سرباز زدند.

((فَالَّذِينَ عِنْدَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ هُمْ لا يَسْأَمُونَ)) يعنى فرشتگان شب و روز خداوند را عبادت ميكنند و خسته هم نميشوند، و در