عاجز شدند حيله‌اى بكار زدند كه نگذارند ديگران از قرآن استفاده كنند، و بيكديگر سفارش ميكردند كه گوش بقرآن ندهند، و هنگامى كه خوانده مى‌شود سر و صدا راه بيندازند، آن گاه خداوند باين كافران وعده عذاب داده فرمود:

((فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذاباً شَدِيداً)) و اين عذاب يا عذاب دنيايى است كه عبارت باشد از اسارت و كشته شدن در جنگ بدر، و بعضى هم گفته‌اند كه اين عذاب شديد عذاب آخرت است.( (وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ)) يعنى: آنان را به زشتترين مكافاتها در مقابل زشتترين گناهانشان كه كفر و شرك گرفتار خواهيم ساخت و اينكه مكافات بدترين اعمال آنان را بيان كرد، براى آنكه در شكنجه آنان مبالغه شود، و گفته شده است كه معنايش آنست كه آنان را بخاطر بدترين اعمالشان كه گناهانشان باشد نه چيزهاى ديگر، آنان را مكافات خواهيم نمود( (ذلِكَ)) يعنى: اين عذابها كه براى كافران وعده داديم.

((جَزاءُ أَعْداءِ اللَّهِ)) اين عذابها مكافات دشمنان خدا است كه به وسيله كفر و عصيان با خدا دشمنى ورزيده، و با پيامبران و مؤمنين دشمنى مينمايند.

((النَّارُ)) كه اين مكافات عبارت است از آتش جهنّم و سكونت در آن.

((لَهُمْ فِيها دارُ الْخُلْدِ)) يعنى: جهنّم منزل هميشگى و ابدى آنان است‌( (جَزاءً بِما كانُوا بِآياتِنا يَجْحَدُونَ)) يعنى: اين عقوبت بخاطر آنست كه منكر ميشدند قرآن از طرف خدا باشد، بنقل از مقاتل.

((وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا)) يعنى: كافران بزودى در آتش خواهند گفت: