((وَ حَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ)) يعنى: وعده‌هاى الهى و عذاب بر آنان ثابت گرديد.

((فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ)) يعنى وارد بر امتهايى مانند خود شدند كه پيش از آنان بودند و به پيروى از آنان تكذيب نمودند، و بخاطر عصيانگرى كه داشتند عذاب آنان واجب شد، و سپس خداوند، در باره آنان فرمود كه:

((إِنَّهُمْ كانُوا خاسِرِينَ)) يعنى: نعمتهاى بهشتى و بهشت را از دست دادند.