گويا از اهل بهشت است، خداوند ميفرمايد:( (ذلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ‌) ...) سپس فرمودند: خداوند توجّه بگمان بنده خود دارد، اگر بنده به خدا خوش گمان بود خدا نيز باو نيكى خواهد فرمود، و اگر بنده بخدا بد گمان باشد خدا درباره‌اش بدى خواهد فرمود.

سپس خداوند از حال اينان در جهنّم خبر داده ميفرمايد:

((فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوىً لَهُمْ)) يعنى: اين افراد اگر بر آتش دوزخ و دردهايشان صبر كنند آتش جايگاهشان است، و منظور از اين صبر آنست كه سكوت كنند و شكايت ننمايند.

((وَ إِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَما هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ)) يعنى و اگر از درگاه الهى بخواهند كه از آنان راضى شود راهى براى رضايت گرفتن ندارند، زيرا آنان از كسانى نيستند كه عذرشان پذيرفته شود، بعبارت ديگر تقدير آيه چنين است اينان اگر صبر كنند و ساكت بمانند، يا آنكه ناراحتى كنند به هر حال جايگاهشان آتش است، همانگونه كه خداوند در جاى ديگر فرموده است:

((اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ))[1] يعنى: (وارد جهنّم شويد صبر كنيد يا صبر نكنيد براى شما يكسان است).

امّا از نظر لغت «معتب» كسى است كه درخواست رضايت ميكند، و در خواستش نيز پذيرفته ميشود.

و نيز گفته شده است معناى عتاب آنست كه اگر استغاثه كنند كسى به فريادشان نخواهد رسيد.

((وَ قَيَّضْنا لَهُمْ قُرَناءَ)) يعنى براى آنان همقرينانى از شياطين، آماده‌

[1] سوره طور 16 آيه 52.