كتابى است كه كتابهاى قبلى را تصديق ميكند، بزبان عربى است تا ستمگران را بترساند، و نيكوكاران را بشارت دهد.

13- آنان كه گفتند: پروردگار ما خدا است، و بدنبال اين گفته استقامت كردند، نه ترسى دارند و نه اندوه بخود راه ميدهند.

14- ياران بهشت بوده بپاداش اعمال نيكشان هميشه، در آن خواهند بود.

15- بانسان سفارش كرديم كه نسبت به پدر و مادرش نيكى كند، مادرش او را با ناراحتى در شكم خود حمل كرد، و بناراحتى هم او را زائيد و بار دارى و شيرخوارگيش رويهم سى ماه است، تا آن گاه كه بكمال خود در آيد و بسن چهل سالگى رسد، گويد: پروردگارا بمن توفيق بده نعمتى را كه بر من و پدر و مادرم ارزانى داشته‌اى سپاسگزارى كنم، و عمل صالحى كه تو دوست دارى انجام دهم، و نسل مرا صالح قرار بده، من بسوى تو باز ميگردم و من از مسلمانان هستم.

(پنج آيه است)

قرائت آيات:

اهل حجاز و ابن عامر و يعقوب «لتنذر» با تاء قرائت نموده‌اند، امّا بقيّه آن را با ياء خوانده‌اند.

اهل كوفه «احسانا» و بقيّه «حسنا» خوانده‌اند.

و از على (ع) و ابى عبد الرّحمن سلمى روايت شده است كه‌

«حسنا»

قرائت كرده‌اند.

و اهل حجاز و ابو عمر و كسانى «كرها» بفتح و بقيّه «كرها» به ضمّ كاف خوانده‌اند.