داده شما نيز فريب خورديد.

((فَالْيَوْمَ لا يُخْرَجُونَ مِنْها)) يعنى: امروز از جهنّم بيرون نخواهند شد اهل كوفه غير از عاصم «يخرجون» بفتح خوانده‌اند، همانگونه كه در(يُرِيدُونَ أَنْ يَخْرُجُوا مِنَ النَّارِ وَ ما هُمْ بِخارِجِينَ) كه بعضى يخرجوا را بفتح خوانده‌اند.

((وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ)) يعنى از آنان پوزش و معذرت طلب نخواهد شد. زيرا ديگر وقت تكليف سپرى شده است و توبه و عذر خواهى مربوط به عالم تكليف است.

و بعضى هم گفته‌اند يعنى: از آنان پوزش پذيرفته نخواهد شد.

سپس خداوند بزرگ عظمت خود را يادآور شده ميفرمايد:

((فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِينَ)) يعنى سپاس تمام و كمال و ثنائى كه هيچ ثناى ديگر با آن برابرى نخواهد داشت ويژه پروردگار بزرگى است كه آسمانها و زمين را آفريده تدبير آنان را فرموده، و جهانيان را نيز آفريده است.

((وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ)) يعنى: براى خداوند سلطنت پيروزمندانه و عظمت آشكار و بزرگى و رفعتى است شايان.

((فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)) واحدى غير از او شايسته سلطنت در آسمانها و زمين نيست و در حديث قدسى آمده است خداوند بزرگ ميفرمايد:

«كبرياء رداء و عظمت لباس من است، هر كس در اين دو خصلت با من نزاع كند او را در آتش جهنّم خواهم افكند».

((وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ)) در جلالت خود عزيز و پيروز است، و در افعال خود