((قُلْتُمْ ما نَدْرِي مَا السَّاعَةُ؟)) يعنى: شما كفّار منكر قيامت شده گفتيد:

نميدانيم قيامت چيست؟

((إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا)) يعنى: ما تنها گمانى ميبريم و در آن شك داريم.

((وَ ما نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ)) و يقين بآن نداريم.

((وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا)) يعنى: پاداش گناهانى كه انجام دادند براى آنان ظاهر شد.

((وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ)) يعنى بسزاى مسخره كردنهاى خود رسيدند[1].

((وَ قِيلَ الْيَوْمَ نَنْساكُمْ)) يعنى شما را در عذاب رها ميسازيم.

((كَما نَسِيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا)) از ابن عبّاس نقل شده يعنى همانگونه كه شما خود را براى امروز آماده نساختيد.

و بعضى گفته‌اند: يعنى: همانگونه كه شما روز قيامت را بدست فرا- موشى سپرديد، ما نيز شما را بدست فراموشى سپرده در عذاب، باقى ميگذاريم.

((وَ مَأْواكُمُ النَّارُ)) يعنى: قرارگاه شما جهنّم است.

((وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرِينَ)) يعنى: ياورانى نداريد كه عذاب الهى را از شما دور سازند.

((ذلِكُمْ)) يعنى اينكه ما بر سرتان آورديم.

((بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آياتِ اللَّهِ هُزُواً)) يعنى: شما آيات الهى را بمسخره گرفتيد.

((وَ غَرَّتْكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا)) يعنى: دنيا شما را با زينتهاى خود فريب‌

[1] ممكن است به اين معنى باشد بآن جهنّم و عذابى كه آن را مسخره ميكردند رسيدند( مترجم)