بنا بر اين امّت محمّد 6 از نظر عظمت مقام پيامبرش نسبت بديگر پيامبران و بيشتر بودن نيكان برگزيده از اهل بيت و امّتش، خيرات آن بر ديگر امّتها برترى دارد، و برترى امّت محمّد 6 بخاطر برترى محمد و آلش ميباشد.

((وَ آتَيْناهُمْ بَيِّناتٍ مِنَ الْأَمْرِ)) يعنى: دلائل و برهانهاى آشكارى در مورد رسالت حضرت محمّد 6 براى آنان آورديم، و جريان او را بر ايشان روشن نموديم، و بعضى گفته‌اند: منظور از «امر» در اين آيه احكام تورات است.

((فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ)) يعنى اختلاف ننمودند مگر پس از آنكه خداوند كتابهايى را بر پيامبرانشان نازل فرمود، و آنان را، از محتويات اين كتابها آگاه ساخت.

((بَغْياً بَيْنَهُمْ)) يعنى بخاطر رياست طلبى، و زير بار حقّ نرفتن، و نيز گفته‌اند يعنى: بخاطر ستمگرى بر حضرت محمّد 6 در انكار آنچه كه در كتابشان در مورد نبوّت و صفات حضرت محمّد 6 آمده است.

((إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ)) كه معنايش روشن است و در بخش ترجمه گذشت.

((ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى‌ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ)) يعنى اى محمّد! سپس تو را بر سر دين و برنامه و روشى مخصوص قرار داديم، يعنى: پس از موسى، و قومش براى تو روشى ويژه مقرّر داشتيم، و «شريعت» عبارتست از جادّه‌اى كه هر كس در آن قدم گذارد او را بهدف ميرساند، همانگونه كه «شريعه» عبارت است از راهى بسوى آب.

بنا بر اين «شريعت» علامتى است كه بنشانه راه نصب شده است، كه عبارتست از امر و نهى كه انسان را به بهشت ميرساند، همانگونه كه «شريعه»