آيات 16- 20

[سوره فصلت (41): آيات 16 تا 20]

(فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيَّامٍ نَحِساتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى‌ وَ هُمْ لا يُنْصَرُونَ (16) وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمى‌ عَلَى الْهُدى‌ فَأَخَذَتْهُمْ صاعِقَةُ الْعَذابِ الْهُونِ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ (17) وَ نَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ (18) وَ يَوْمَ يُحْشَرُ أَعْداءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (19) حَتَّى إِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ (20))

ترجمه آيات:

در روزهايى نحس بادى سرد و سخت بسويشان فرستاديم تا در زندگى دنيا مزه عذاب خفت‌بار ما را بچشند، و عذاب آخرتشان از اين خفت آورنده‌تر بوده، يارى هم نخواهند شد.

17- امّا ملّت ثمود را ما (راه) هدايت نموديم ولى گمراهى را بر هدايت ترجيح دادند، تا اينكه عاقبت بسزاى كارهايى كه داشتند صاعقه عذاب خفت بار گرفتارشان ساخت.

18- و آنهايى را كه ايمان آورده پرهيزكار بودند نجات داديم.

19- و روزى كه دشمنان خدا بسوى آتش جهنّم گسيل داده شوند و آنان را بازداشت نمايند.

20- تا آن گاه كه وارد جهنّم شوند گوش و چشم و پوست بدنشان بر ضدّ آنان گناهانشان را شهادت دهند.