اعراب آيات:

قوله‌(وَ هُوَ الَّذِي فِي السَّماءِ إِلهٌ) اله مرفوع است بنا بر آنكه خبر مبتداى محذوف از صله باشد، و تقديرش آنست كه و هو الذى هو فى السماء اله.

و فى السماء متعلق است به اله، و محل فى السماء منصوب است بوسيله آله گرچه متقدم است بر آن.

(وَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ) يعنى: علم وقوع الساعه، بنا بر اين مصدر اضافه شده است به مفعول، يعنى: «يعلم وقوع الساعه».

معنى آيات:

چون خداوند بيان فرمود كه مجرمين چه جناياتى مرتكب مى‌شوند، سپس توضيح داد كه در اين باره نسبت به آنان ستمى روا نداشته است، و فرمود:

((وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ كانُوا هُمُ الظَّالِمِينَ)) يعنى: ما به آنان ستم روا نداشته‌ايم و لكن خودشان با جناياتى كه نسبت به خويشتن كردند به خود ظلم كردند و خويشتن را مستوجب عذاب ساختند.

((وَ نادَوْا يا مالِكُ)) يعنى: مالك جهنّم را صدا زده ميگويند: اى مالك جهنّم،( (لِيَقْضِ عَلَيْنا رَبُّكَ)) بگو پروردگارت ما را بميراند تا خلاص گرديم، و از اين عذاب راحت شويم.

((قالَ إِنَّكُمْ ماكِثُونَ)) يعنى: مالك جهنم در پاسخ آنان ميگويد: شما در جهنم هستيد، و هميشه در عذاب خواهيد ماند.