رسالت و نبوّت دست آنان است كه هر جا بخواهند نبوّت را قرار دهند؟ سپس ميفرمايد:

((نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا)) يعنى: روزى آنان را ما بر طبق مصالح بندگان خود ميان آنان تقسيم كرده‌ايم، و كسى حق اظهار نظر در اين باره ندارد، و همانگونه كه در روزى برخى را بر ديگرى برترى داده ايم، همچنين هر كس را كه خواسته‌ايم براى رسالت برگزيده‌ايم.

((وَ رَفَعْنا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجاتٍ)) يعنى: اين ما هستيم كه بعضى را فقير و برخى را بى‌نياز ميسازيم، و لذا مى‌بينى كه برخى از افراد بى‌سر و زبان داراى ثروت بسيارى هستند، بر عكس بر برخى از افراد سر و زبان‌دار هستند كه در فقر و فلاكت بسر ميبرند، و اين قسمت را كه نسبت به امر رسالت و نبوّت بسيار كوچكتر است به بندگان خود نسپرده‌ايم، بلكه آن را طبق حكمت و مصلحت انجام ميدهيم، چگونه ميشود اختيار نبوّت را با عظمت و اهميتى كه دارد بدست بندگان ميدهيم.

((لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً سُخْرِيًّا)) يعنى: علت اختلاف طبقات مردم در روزى كه برخى كمتر و برخى بيشتر دارند علاوه بر مصالح بسيارى كه دارد اينست كه برخى ديگران را براى تأمين نيازمنديهاى اجتماع بكار گيرند، و آنان را استخدام كنند، و از كار يكديگر بهرمند گردند، و از اين راه امور عالم تنظيم خواهد يافت.

و از قتاده و ضحاك نقل شده است كه يعنى: تا بعضى ديگران را برده خويش ساخته مالك آنان گردند.

((وَ رَحْمَتُ رَبِّكَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ)) يعنى رحمت پروردگارت و نعمتش‌