ما فرمود، در حالى كه ما قدرت آن را نداشتيم.

14- و ما بسوى پروردگار خويش باز گشت خواهيم نمود.

15- و پاره‌اى از بندگان خدا را جز او قرار دادند حقا كه انسان آشكارا كفران بسيار ميكند.

لغات آيات:

انشرنا- گفته ميشود «انشر اللَّه الخلق فانشروا» يعنى: خداوند بندگانش را زنده ساخت و زنده شدند، اعشى شاعر گويد:

يعنى: «اگر مرده‌اى را بگلوى او تكيه دهند، زنده ميشود و ديگر او را بطرف قبركن نمى‌برند كه دفنش كنند، و مردم كه اين را ديده‌اند ميگويند:

چه شگفتى است مرده‌اى كه زنده شده است»[1].

مقرنين- اقران بمعنى اطاقه يعنى طاقت آوردن است، گفته ميشود اقرنت لهذا البعير يعنى: طاقت اين شتر را داشتم، يعنى حريفش شدم.

معنى آيات:

آن گاه خداوند آنچه را كه قبلا بيان فرموده بود تأكيد نموده فرمود:

((وَ الَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً)) يعنى خدايى كه از آسمان باران فرستاده‌( (بِقَدَرٍ)) يعنى بميزان نياز بشر، نه بيش از آن كه موجب فساد گردد و نه كمتر از آن كه زيانبخش باشد و سودى نرساند، و اين آيه دلالت دارد

[1] شاهد بر سر اينست كه نشر در شعر اعشى بمعنى زندگى آمده است و اين