((وَ الْكِتابِ الْمُبِينِ)) يعنى: سوگند بقرآنى كه حلال و حرام را بيان ميكند و قوانين اسلام را كه مردم بدان نيازمند هستند تشريح مى‌نمايد.

((إِنَّا جَعَلْناهُ قُرْآناً عَرَبِيًّا)) سدى گفته است جعلناه يعنى: انزلناه، ولى مجاهد گفته: يعنى قلناه، و نظير آن «و يجعلون للَّه البنات» است كه يعنى:

ميگويند خدا دختران دارد، عربيا يعنى: قرآن را بزبان عرب نازل كرديم و بطريقه عرب در الفاظ و مفاهيم آن را قرار داديم، ولى با اين وصف هيچكدام از اعراب نميتوانند مانند آن بياورند، و چيزى نزديك به آن بسازند، زيرا در فصاحت و بلاغت در سطحى است عالى، يا به اين علّت كه دانش آنان باين پايه نمى‌رسد، يا آنكه خداوند آنان را از آوردن نظير قرآن باز داشته است، بنا بر اختلافى كه در اين مورد ميان علماء ما وجود دارد.

((لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ)) يعنى: تعقّل كنيد و درباره قرآن فكر كنيد تا بدانيد كسى كه قرآن بدستش ظاهر شده است درست ميگويد.

و اين آيه دلالت دارد بر حدوث قرآن زيرا كلمه جعل آورده شده و مجعول عينا همان معناى محدث را دارد.

((وَ إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتابِ)) يعنى: قرآن در لوح محفوظ است، بعضى گفته‌اند اينكه لوح محفوظ «امّ الكتاب» ناميده، براى آنكه كتابهاى ديگر از روى آن گرفته ميشود.

و از زجاج نقل شده است كه بدان جهت لوح محفوظ را ام الكتاب گفته‌اند كه اصل هر چيزى مادر آن است، و قرآن از نظر خدا در لوح محفوظ ثابت است، همانگونه كه فرموده است:(بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ)[1].

[1] سوره بروج: 85 آيه 22.