44- و آنكه را خدا گمراه ساخت، بعد از خدا سرپرستى نخواهد يافت، و خواهى ديد كه ستمگران همين كه روز قيامت عذاب الهى را ببينند ميگويند: آيا راهى براى بازگشت هست؟.

45- و آنان را مى‌بينى هنگامى كه نزديك جهنمشان برند از ذلت بفروتنى افتاده، با گوشه چشم نگاهى مخفيانه بجهنم اندازند، و مؤمنين گويند:

براستى كه زيانكاران اينانند كه در روز قيامت خودشان و خاندانشان را تباه ساخته‌اند، آگاه باشيد كه ستمگران در عذابى هميشگى بسر خواهند برد.

اعراب آيات:

جمله‌(إِنَّ ذلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ) جواب قسمى است كه قوله:(وَ لَمَنْ صَبَرَ وَ غَفَرَ) بر آن دلالت دارد، همانگونه خداوند سبحان فرموده است‌(لَئِنْ أُخْرِجُوا لا يَخْرُجُونَ مَعَهُمْ).

و نيز گفته شده است كه جمله:(إِنَّ ذلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ) جمله‌اى است در موضع خبر مبتدايى است كه عبارتست از:(لَمَنْ صَبَرَ وَ غَفَرَ)، و تقديرش چنين است: «ان ذلك منه لمن عزم الأمور» و براى اجتناب از طول سخن حذف اين مقدرات نيكو است.

و جمله «خاشعين» بنا بر حاليت از ضمير در «يعرضون» منصوب است.

و جمله «يعرضون» در موضع نصب است بنا بر اينكه حال باشد از ضمير در «تراهم».

معنى آيات:

آن گاه خداوند از انتقام گيرنده ياد كرده ميفرمايد: