انفاق كنند.

39- آنان كه چون ستم بديشان رسد در فكر انتقام بر آيند.

40- سزاى هر ستمى ستمى است مانند آن، و هر كس ببخشد و اصلاح كند پاداش او با خداوند است، كه خداوند ستمكاران را دوست ندارد.

قرائت آيات:

اهل كوفه بجز عاصم در اينجا و در سوره نجم «كبائر الاثم» را در آيه 37 «كبير الأثم» بصيغه مفرد خوانده‌اند، ولى بقيه قراء «كبائر الأثم» بصيغه جمع خوانده‌اند.

دليل قرائت:

دليل قرائت جمع اين آيه است:(إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ)[1] و كسانى كه مفرد خوانده‌اند جايز است كه از آن اراده جمع كرده باشند مانند اين آيه:(وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها)[2] و در حديث هم لفظ مفرد آمده است كه منظور از آن جمع است: «منعت العراق درهمها و قفيزها».

اعراب آيات:

(وَ إِذا ما غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ) جايز است ضمير هم در اين آيه تأكيد باشد از ضمير در غضبوا، و يغفرون جواب اذا است، و نيز جايز است هم مبتداء باشد و يغفرون خبر آن.

و هم چنين هم در(هُمْ يَنْتَصِرُونَ) تأكيد است براى ضمير اصابهم، و اگر

[1] سوره نساء 4- آيه 31.

[2] سوره ابراهيم 14- آيه 34.