و مؤيّد اين قول آنست كه خداوند بزرگ كفر را بنجاست توصيف كرده، و ميفرمايد:( إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ‌) يعنى مشركين نجس هستند، و در جاى ديگر زكات را بمعنى تطهير گرفته ميفرمايد:( خَيْراً مِنْهُ زَكاةً)[1].

از حسن و قتاده نقل شده است كه معنى چنين است مشركين اقرار به زكات نميكنند، و پرداخت آن را لازم نميدانند، و بدان ايمان ندارند.

و از كلبى آمده است كه: خداوند مشركين را كه هم حج انجام ميدادند و هم عمره، به پرداخت نكردن زكاة سرزنش فرموده است.

از ضحّاك و مقاتل رسيده است كه معنى آيه اينست كه مشركين در راه‌

[1] سوره كهف آيه 81: فَأَرَدْنا أَنْ يُبْدِلَهُما رَبُّهُما خَيْراً( مِنْهُ زَكاةً وَ أَقْرَبَ رُحْماً يعنى:( خواستيم كه پروردگارشان پاكتر، و دوستانه‌تر از آن پاداش دهدشان)