ابو حمزه ثمالى در تفسير خود روايت كرده ميگويد: عثمان بن عمير از سعيد بن جبير از عبد اللَّه بن عباس روايت ميكند هنگامى كه رسول خدا 6 وارد مدينه شد، و اساس اسلام را استوار فرمود، انصار گفتند: خدمت رسول خدا 6 برويم و به او بگوئيم اگر لازم داشته باشى اينست اموال ما در اختيار تو است هر فرمانى درباره آن بدهى هيچ مانع و اشكالى در بين نيست، انصار خدمت حضرت رفتند و اين اظهار را نمودند، و بدنبال آن اين آيه نازل شد(قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌) حضرت آيه را بر آنان خواند و فرمود: پس از من نزديكان مرا دوست داشته باشيد، انصار از خدمت حضرت بيرون رفتند در حالى كه تسليم فرمان او بودند[1].

منافقين گفتند: اين آيه از قرآن نبود آن را در همان مجلس جعل كرد و منظورش آنست كه پس از خودش ما را زير دست نزديكانش قرار دهد، و لذا اين آيه نازل شد:(أَمْ يَقُولُونَ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً؟) حضرت بسراغ آنان فرستاد و آيه را بر آنان تلاوت فرمود، انصار بگريه افتادند و اين جريان بر آنان سخت گران آمد.

لذا خداوند بدنبال آن آيه‌(وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ) را نازل فرمود، حضرت باز بسراغ انصار فرستاده به آنان بشارت داد كه خداوند دعاى مؤمنان را اجابت ميكند(وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا) و مؤمنان همان افراد بودند كه: تسليم گفتار حضرتش شدند، آن گاه خداوند فرمود:

((وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً)) يعنى: هر كس عبادتى انجام دهد در عبادتش نيكى افزائيم، بدين ترتيب كه به عبادتش پاداش- فوق العاده- عطا ميكنيم.

[1] از نظر روايات شيعه و سنى اتفاق دارند كه اين آيه درباره اهل( دنباله پاورقى صفحه ما قبل) بيت( ع) نازل شده و طبق اين آيه مودت آنان را واجب و دشمنى با آنان را حرام ميدانند اينك توجه شما را بمدارك اهل سنت در تفسير اين آيه و لزوم دوست داشتن اهل بيت( ع) جلب ميكنيم.

صحيح بخارى جزء 6 در تفسير اين آيه، صحيح مسلم جزء 5 در تفسير اين آيه، صحيح ترمذى جلد 2 صفحه 308 حليه الاولياء جلد 3 صفحه 201، كفاية الطالب باب 11 صفحه 90، مسند الصحابه جزء 10 صفحه 71، معجم الكبير جلد 1 صفحه 125 و جلد 3 صفحه 152، فضائل ابن حنبل حديث 263، غاية المرام باب 5 صفحه 306، مناقب ابن مغازلى حديث 355، مجمع الزوائد جلد 9 صفحه 168، تفسير كشاف جلد 2 صفحه 339، ذخائر العقبى صفحه 25، صواعق صفحه 101، ابن عساكر شماره 181، تاريخ دمشق جلد 37 صفحه 43، لسان الميزان جلد 4 صفحه 434، تاريخ اصبهان جلد 2 صفحه 165، كنز العمال جلد 1 صفحه 208، فرائد السمطين باب 26 از سمط ثانى حديث 425، مقاتل الطالبين صفحه 50 تفسير فرات صفحه 70، تيسير المطالب صفحه 120، انساب الاشراف جلد 2 صفحه 79، تفسير طبرى جلد 25 صفحه 25، اسد الغابة جلد 5 صفحه 367، تاريخ بغداد جلد 2 صفحه 146، الدر المنثور در ذيل آيه، مجمع الزوائد جلد 9 صفحه 172، كنوز الحقايق صفحه 5، ذخائر العقبى، صفحه 18، نور الأبصار صفحه 103.