باشد، و سپس اين آيه را خواندند»[1].

و بهمين روايت اشاره كرده است كميت شاعر كه ميگويد:

يعنى: «در سوره شورى آيه‌اى بسود شما يافتيم كه همگى ما چه تقيه كنندگان و چه ديگران آن را درباره شما معنى كرده‌اند».

و بنا بر هر سه قول گذشته، درباره استثناى‌(إِلَّا الْمَوَدَّةَ) دو قول گفته شده است.

1- اين استثناء منقطع است، زيرا مودت اهل بيت بوسيله اسلام واجب شده است، بنا بر اين پاداش رسالت نيست.

2- اينكه استثناء متصل است، و معنى آنست كه من از شما در مقابل رسالتم مزدى درخواست نميكنم مگر مودت اهل بيتم، كه همين مودت را مزد خودم قرار داده و بدان رضايت دارم، مثل آنكه تو از ديگرى درخواستى ميكنى، آن شخص ميخواهد بشما نيكى كند، به او مى‌گويى: تو اگر ميخواهى نسبت بمن نيكى كنى، نيازم را برطرف كن.

بنا بر اين جايز است معنى آيه اينطور باشد كه من براى رسالتم چيزى از شما درخواست نميكنم مگر دوست داشتن اهل بيتم، كه اين نيز سودش بخودتان باز ميگردد، پس مثل آنست كه من از شما مزدى درخواست ننموده‌ام همانگونه كه بيان آن در تفسير آيه‌(ما سَأَلْتُكُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَكُمْ)[2] آمده است.

[1] فضائل الخمسة جلد 1 صفحه 262 و كنز العمال جلد 1 صفحه 218 و صواعق المحرقه صفحه 101 و تاريخ اصفهان جلد 2 صفحه 165 و شواهد التنزيل جلد 2 صفحه 142.

[2] سوره سبأ آيه 47.