احترامى كه ميخواهيد بمن بگذاريد به آنان بگذاريد.

(سيد ابو الحمد مهدى بن نزار حسينى ميگويد: حسن بن على بن زياد سرى گويد: يحيى بن عبد الحميد حمانى (جمانى) گفته است حسين اشتر گفت قيس از اعمش از سعيد بن جبير از ابن عباس روايت ميكند هنگامى كه آيه‌(قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً) نازل شد گفتند: يا رسول اللَّه اين كسانى كه خداوند بما فرمان داده است آنان را دوست بداريم چه كسانى هستند؟ حضرت فرمود:

على و فاطمه و فرزندان آنان هستند)[1].

و نيز سيد ابو الحمد ميگويد حاكم ابو القاسم با همان سند در كتاب «شواهد التنزيل لقواعد التفضيل» روايتى مرفوعه از ابى امامه باهلى نقل ميكند كه رسول خدا 6 فرمودند: خداوند بزرگ پيامبران را از درختان گوناگونى آفريد ولى من و على از يك درخت آفريده شده‌ايم، من ريشه اين درخت هستم و على شاخه‌هاى اين درخت و فاطمه گل اين درخت و حسن و حسين ميوه آن ميباشند، و شيعيان ما برگهاى اين درخت ميباشند، هر كس بشاخه‌اى از شاخه‌هاى اين درخت آويخت نجات يافت، و هر كس از آن جدا شد بهلاكت خواهد رسيد، اگر بنده‌اى ميان صفا و مروه سه هزار سال خدا را عبادت كند تا بصورت ... در آيد و محبت ما را نداشته باشد خداوند او را برو در آتش افكند، آن گاه اين آيه را تلاوت فرمودند:(قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‌))[2].

«و زاذ ان» از على (ع) روايت ميكند كه فرمودند در سوره «آل حم» درباره ما آيه‌اى هست كه طبق آن هيچكس محبت ما را حفظ نميكند مگر آنكه مؤمن‌

[1] شواهد التنزيل حسكانى جلد 2 صفحه 131.

[2] شواهد التنزيل جلد 2 صفحه 141.