و بعضى هم گفته‌اند: «كمثله» باين معنى است كه اگر براى خداوند مثلى فرض شود، براى آن مثل فرضى خدا مانندى وجود ندارد، ولى از آنجا كه از نظر عقل ثابت شده است كه خداوند در صفاتش تك و بى‌مانند است، و احدى در صفات شريك خداوند نيست، اگر خداوند مثلى ميداشت او نيز ميبايست صفاتى بى‌مانند داشته باشد كه هيچكس در اين صفات با او شريك نباشد، و اين همان خداى بى‌مانند است كه دليل قاطع بر يكتايى او دلالت نموده است.

و بعضى گفته‌اند در اين آيه يك كلمه مضاف حذف شده است، و مثل بمعنى صفت است، و تقدير چنين است «ليس كصاحب صفته شي‌ء» يعنى: چيزى مانند صاحب صفت او نيست، و صاحب صفتش او است، يعنى: مانند او چيزى نيست، ولى همان معنى اول بهتر است‌[1].

((وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ)) پس از آنكه خداوند شبيه و نظير را براى خود بهر وجهى نفى كرد، بيان فرمود با اينكه خداوند شريك و مانند ندارد شنوا و بينا هم هست، يعنى: خداوند در عين حال كه بى‌مثل و مانند است تمامى شنيدنيها را ميشنود و تمامى ديدنيها را مى‌بيند.

((لَهُ مَقالِيدُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)) از مجاهد نقل شده است يعنى: كليد

[1] نور الثقلين جلد 4 صفحه 561( حضرت رضا( ع) فرمودند: مردم در توحيد داراى سه مذهب هستند مذهب نفى، مذهب تشبيه، مذهب اثبات بغير تشبيه، مذهب نفى جايز نيست، مذهب تشبيه نيز جايز نيست، زيرا چيزى به خدا شبيه نميباشد، و راه راه سوم است اثبات بدون تشبيه)