خداوند براى شما و پيشينيانتان تشريع فرموده است كه دين را بپا داشته و از تفرقه در دين بپرهيزيد.

معنى آيات:

((فاطِرُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)) يعنى خالق آسمانها و زمين كه ابتكار آفرينش از او است، خداوند اين وصف را براى خود بيان كرد تا مشركين بدانند خدايى با اين اوصاف شايسته نيست كه بجز او كسى پرستش گردد.

((جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً)) يعنى: از جنس خودتان براى شما انواع مختلفى از ذكور و اناث آفريديم كه با يكديگر آرامش يافته انس گيريد.

((وَ مِنَ الْأَنْعامِ أَزْواجاً)) يعنى و نيز از چهار پايان هم براى شما ذكور و اناث آفريديم تا بهره بردارى شما از آنان كامل گردد، همانگونه كه در جاى ديگر ميفرمايد:(ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ ...)[1].

((يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ)) يعنى در اين شرائطى كه از لحاظ قرار دادن جفتها بيان شد شما را مى‌آفريند، بنا بر اين هاء ضمير در فيه به «جعل» مصدر متصيد از جمله‌(جَعَلَ لَكُمْ) بر ميگردد[2].

و بعضى گفته‌اند: «يذرأكم» يعنى: شما را در ازدواج مى‌آفريند تا بوسيله آن تكثير شويد زيرا كلام قبلى كه در مورد ذكر ازدواج است دلالت بر اين معنى‌

[1] سوره انعام آيه 143، يعنى:« خداوند از چهار پايان براى شما آفريد ... هشت جفت: از گوسفند يك جفت از بز يك جفت ...».

[2] بنا بر اين فى در« فيه» بمعنى باء سببيت است« اى يذرأكم بجعل الأزواج او« يذرأكم بالازدواج» كه ازدواج مصدر متصيد از كلمه« ازواجا» باشد.