[سوره ص (38): آيات 11 تا 15]

(جُنْدٌ ما هُنالِكَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزابِ (11) كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ (12) وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ أُولئِكَ الْأَحْزابُ (13) إِنْ كُلٌّ إِلاَّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقابِ (14) وَ ما يَنْظُرُ هؤُلاءِ إِلاَّ صَيْحَةً واحِدَةً ما لَها مِنْ فَواقٍ (15))

ترجمه:

لشكرى‌اند در آنجا شكست خورده از احزاب. تكذيب كرد پيش از ايشان، قوم نوح و عاد و فرعون صاحب ميخها. و ثمود و قوم لوط و اصحاب ايكه ايشانند احزاب. نبودند همه مگر تكذيب كردند رسولان را، پس حق شد عقاب. و نظر نكنند اينان مگر فرياد واحدى را، نيست براى آن رجوعى.

قرائت:

اهل كوفه غير از «عاصم» (من فواق) با ضمّ خوانده‌اند و ديگران به فتح خوانده‌اند، و اين دو لغت مانند (قصاص) به فتح و (قصاص) به ضمه مى‌باشد و آن از باب (افاقه) و هوشيارى است و برخى گفته (فواق) به فتح اول به معنى راحتى و به ضم اول به معنى مهلت و انتظار است. و اين قول «ابو عبيده» و «فراء» مى‌باشد.

اعراب‌

(جُنْدٌ ما هُنالِكَ‌)- لفظ (ما) زايد است و (جند) مبتداء بوده و خبرش (مهزوم) مى‌باشد و (هنا لك) صفت براى (جند) است.