[سوره ص (38): آيات 1 تا 5]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌)

(ص وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ (1) بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ (2) كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنادَوْا وَ لاتَ حِينَ مَناصٍ (3) وَ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قالَ الْكافِرُونَ هذا ساحِرٌ كَذَّابٌ (4))

(أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هذا لَشَيْ‌ءٌ عُجابٌ (5))

ترجمه:

ص، و سوگند به قرآن صاحب ذكر. بلكه آنان كه كافر شدند در سركشى و ستيزند. بسا هلاك كرديم پيش از ايشان از قرنى، پس ندا كردند و نبود هنگام گريز. و عجب داشتند كه بيايدشان بيم دهنده‌اى از ايشان و گويند كافران، اين جادوگر و دروغگوست. آيا خدايان را خداى واحدى قرار داد همانا اين است چيز شگفت.

قرائت‌

ص- در ميان قرائت‌هاى قليل، قرائت «ابى بن كعب» و «ابن ابى اسحاق» است كه (صاد) را به كسر (دال) خوانده‌اند و توجيه در قرائت ايشان به دو وجه است، اول اين كه كسره (دال) به جهت (التقاء ساكنين) است، دوم اين كه (صاد) را از (مصاداة) بگيريم و آن به معنى (معارضه)