(أَوْ يَزِيدُونَ‌)- در لفظ (او) به چند گونه اظهار نظر شده است:

1- شايد اين كلمه به معنى ابهام باشد، گويا اين كه گويد: (فرستاديم او را به يكى از دو فرقه).

2- ممكن است به معنى تخيير باشد كه نظر كننده مخير است بگويد (صد هزار نفر يا بيشتر) و اين قول «سيبويه» است، و در اين صورت معنى چنين مى‌شود كه نظر كننده در آن قوم گويد: يا صد هزار يا بيشتر.

3- به معنى (واو) باشد كه گويا گفته: صد هزار نفر و بيشتر.

و اين عقيده اهل كوفه است و برخى گفته‌اند (بلكه بيشتر) و اين دو قول اخير كه (واو) به معنى (او) باشد در نزد پژوهشگران پسنديده نمى- باشد، بلكه بهترين اقوال قول دوم است.

در اين كه زيادتر چه اندازه است اختلاف شده، «ابن عباس» و «مقاتل» گويند: بيست هزار نفر بوده‌اند. و «حسن» و «ربيع» گفته‌اند كه: سى هزار نفر زيادتر بوده است. و «مقاتل» و «ابن حيان» هفتاد هزار نفر دانسته‌اند.

(فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِلى‌ حِينٍ‌) (پس ايمان آوردند پس كامرانشان كرديم تا هنگامى) خداوند حكايت مى‌كند كه ايشان ايمان آورده و به واسطه توبه بازگشت نموده و عذاب از ايشان برداشته شد و خداوند ايشان را تا پايان اجلشان از منافع و لذات بهره‌مند گردانيد.