[سوره غافر (40): آيات 71 تا 75]

(إِذِ الْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ وَ السَّلاسِلُ يُسْحَبُونَ (71) فِي الْحَمِيمِ ثُمَّ فِي النَّارِ يُسْجَرُونَ (72) ثُمَّ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تُشْرِكُونَ (73) مِنْ دُونِ اللَّهِ قالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَكُنْ نَدْعُوا مِنْ قَبْلُ شَيْئاً كَذلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ الْكافِرِينَ (74) ذلِكُمْ بِما كُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ بِما كُنْتُمْ تَمْرَحُونَ (75))

ترجمه:

هنگامى كه غلها در گردنهاشان باشد و زنجيرها كشيده شوند. در آب سوزان، سپس در آتش افكنده شوند. سپس گفته مى‌شود بر ايشان كجاست آنچه شرك مى‌ورزيديد. به غير از خداوند، گويند گم شدند از ما، بلكه نبوديم بخوانيم از پيش چيزى را، اينچنين گمراه مى‌كند خداوند كافران را. اين بدانجهت است كه شما بوديد شادمانى مى‌كرديد در زمين بدون حق و به آنچه بوديد مى‌باليديد.

قرائت:

سلاسل- «ابن مسعود» و «ابن عباس» اين لفظ را به فتح (لام) خوانده‌اند «ابن جنى» گويد: تقدير آيه چنين است كه: (اذ الاغلال فى اعناقهم و يسبحون السلاسل زمانى كه غلها در گردنهاشان باشد و بكشند زنجيرها را) پس جمله (يسحبون السلاسل) با فعل و فاعل عطف به جمله‌( (إِذِ الْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ)) با مبتداء و خبر مى‌باشد.