سوى آنان آمدند، پس ايشان كافر شدند، پس خداوند فرا گرفتشان كه او نيرومند و سخت شكنجه است. همانا به تحقيق فرستاديم موسى را با آيات و دليل آشكار. به سوى فرعون و هامان و قارون، پس گفتند كه او ساحر دروغگوست.

پس چون بيامدشان به حق از نزد ما، گفتند: بكشيد فرزندان آنان را كه با او ايمان آوردند و زنده بداريد زنهاى آنان را، و نيست نيرنگ كافران مگر در گمراهى.

قرائت:

منكم- برخى (اشدّ منكم) خوانده و گفته‌اند كه ضمير از غيبت به خطاب بازگشته و منصرف شده است، چون قول خداوند: (اياك نعبد- تو را تنها عبادت مى‌كنيم- حمد- 4) پس از( (الْحَمْدُ لِلَّهِ ...)) و آنان كه (اشدّ منهم) خوانده‌اند دليلشان چنين توجيه مى‌شود كه ضمير (منهم) به خاطر ما قبل خود (ا و لم يسيروا ...) كه به لفظ غيبت مى‌باشد به صورت غايب آورده شده است.

تفسير:

خداوند متعال كافران را به نظر كردن متنبه ساخته و فرموده است:

(أَ وَ لَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذِينَ كانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ‌) (آيا سير نكردند در زمين تا بنگرند چگونه بوده است فرجام آنان كه پيش از ايشان بوده‌اند) از كسانى كه پيامبران خود را تكذيب كردند( كانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً) (بودند ايشان سخت‌تر از آنان از نظر نيرو) در پيش خودشان‌( وَ آثاراً فِي الْأَرْضِ‌) (و آثار در زمين) يعنى بناها و ساختمانهاى بيشترى را عمارت كردند. و گفته شده يعنى به زمين‌هاى دورترى براى به دست آوردن مال دنيا رفتند.

(فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ‌) (پس فرا گرفتشان خداوند به گناهانشان) يعنى‌