پس فرشتگان در اين هنگام بر ايشان گويند: (طبتم) «پاك شديد»( فَادْخُلُوها خالِدِينَ‌) (پس داخل شويد در آن، جاويدانيد) يعنى داخل بهشت شويد كه خالد و مخلد و هميشگى هستيد.

(وَ قالُوا) (و گويند) يعنى اهل بهشت چون داخل بهشت شوند براى اعتراف به نعمتهاى خداوند كه بر ايشان داده شده مى‌گويند:

(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنا وَعْدَهُ‌) (سپاس خدايى را كه وعده خود را بر ما راست گردانيد) يعنى آن وعده‌هايى كه از زبان پيامبران داده بود( وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ‌) (و ما را وارث زمين گردانيد) يعنى زمين بهشت، از آن جهت كه بهشت عاقبت امر ايشان مى‌شود لذا به لفظ ميراث ياد شده است، و برخى گفته‌اند از آن جهت لفظ ميراث گفته شده كه ايشان زمين بهشت را از اهل آتش به ارث مى‌برند.

(نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ) (جا گيريم از بهشت) يعنى از بهشت جاى و مكانى براى خود فرا گيريم‌( حَيْثُ نَشاءُ) (هر جا كه بخواهيم) و اين اشاره است از زيادى قصرها و منزلها و وسعت نعمتهاى بهشت‌( فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ‌) (پس چه نيكوست پاداش عمل كنندگان) يعنى چه نيكوست ثواب نيكوكاران كه بهشت و نعمتهاى آن باشد( وَ تَرَى الْمَلائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ‌) (و بنى فرشتگان را فرا گيرندگان از حول عرش) يعنى از عجائب امور آخرت اين است كه مى‌بينى فرشتگان را كه عرش را احاطه كرده‌اند.

و «قتاده و سدى» گفته‌اند كه فرشتگان طواف مى‌كنند دور عرش.

(يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ‌) (تسبيح مى‌كنند به حمد پروردگارشان) يعنى تنزيه مى‌كنند خداوند را از آنچه لايق او نيست و ياد مى‌كنند خدا را به صفاتى كه داراست.