تو بر آنان وكيل. خداوند مى‌ربايد نفسها را هنگام مرگشان و آن كه نمرده است در خوابگاهش، پس نگه دارد آن را كه گذارنده است بر آن مرگ را، و رها مى‌كند ديگرى را تا سر آمد نامبرده، همانا در اين است آياتى بر گروهى كه انديشه مى‌كنند. يا گرفتند غير از خداوند شفيعانى، بگو آيا اگر چه باشند مالك نشوند چيزى را و خردمند نباشند. بگو براى خداوند است شفاعت همگى براى اوست پادشاهى آسمانها و زمين، سپس بسوى او بازگردانده شويد. و چون تنها خداوند ياد شود رنجيده شود دلهاى آنان كه ايمان نمى‌آورند به آخرت و چون ياد شود آنان كه غير او هستند در آن هنگام شادى كنند.

قرائت:

قضى عليها الموت- اهل كوفه غير از «عاصم» و «قتيبه» كلمه (قضى) را به ضمه و كلمه (الموت) را به رفع قرائت كرده و ديگران (قضى) را به فتح و (الموت) را به نصب خوانده‌اند توجيه در قرائت اول اين است كه فعل (قضى) مانند فعل (يرسل) مبنى بر فاعل و معلوم بوده و (الموت) مفعول آن است و در قرائت دوم اين كه فعل (قضى) مبنى بر مفعول و (الموت) نايب فاعل آن و در حقيقت به معنى فعل معلوم است.

شرح لغات:

توفى- گرفتن چيزى به صورت كامل و تمام مى‌باشد كه گفته ميشود (توفيت حقى) يعنى تمام و همه حقم را گرفتم اشمئزاز- به معنى گرفتگى، نفرت، و كراهت مى‌باشد

تفسير:

خداوند به محقق بودن وعده عذاب پاينده خود پرداخته و مى‌گويد:

(إِنَّا أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ‌) (همانا ما فرو فرستاديم بر تو كتاب را) يعنى قرآن را( لِلنَّاسِ‌) (براى مردم)، «ابن عباس» گفته يعنى به جميع مردم‌( بِالْحَقِ‌) (به حق) كه در آن چيزى از حرفهاى باطل نيست. برخى چنين‌