در اين آيه، اين جمله (مانند آن كه قساوت قلب داشته است) حذف شده و بر آن دلالت مى‌كند قول حق كه مى‌گويد:

(فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ‌) (پس واى به سنگين دلان از ذكر خداوند) و آنان كسانى هستند كه با كفر الفت گرفته و بر آن تعصب مى‌كنند و در نتيجه دلهايشان سخت شده و موعظه و ترهيب و ترغيب در آنها اثر نمى‌گذارد و هنگام ذكر خداوند و قرائت قرآن رقت قلب پيدا نمى‌كنند.

(أُولئِكَ فِي ضَلالٍ‌) (ايشانند در گمراهى) و اعراض از حق‌( مُبِينٍ‌) (آشكار) يعنى واضح و روشن.

(اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ‌) (خداوند فرو فرستاد بهترين حديث را) كه قرآن باشد و بدين جهت قرآن را حديث گفته كه كلام خداوند است و به كلام حديث گفته مى‌شود و لذا به كلام رسول خدا 6 حديث مى‌گويند، و نيز به اين جهت حديث گويند كه چون بعد از همه كتب آسمانى بوده و حديث مى- باشد، و بهترين حديث است چون داراى فصاحت بسيار و اعجاز بوده و شامل جميع ما يحتاج مكلفان است كه عبارت باشد از: ادله توحيد و عدل و بيان احكام شرع و غير از اينها از مواعظ و داستانهاى پيامبران و بيم و اميدها.

(كِتاباً مُتَشابِهاً) (كتاب متشابهى) كه بعضى بر بعضى شباهت داشته و همديگر را تصديق مى‌كنند و در آن اختلاف و تناقضى نيست.

برخى گفته‌اند: شبيه است به كتابهاى آسمانى پيش اگر چه از آنها جامعتر و نافعتر و كاملتر است.

و نيز گفته‌اند: آيات آن در حسن نظم و زيبايى الفاظ و رسايى معانى شبيه يكديگرند.

(مَثانِيَ‌) (دو گانه) از اين جهت قرآن دو گانه ناميده شده كه برخى از قصص، اخبار، احكام، و مواعظ آن دو مرتبه با بيانهاى مختلف ذكر شده است و نيز اگر دو مرتبه خوانده شود بخاطر زيبائيش ملالت آور نيست.