يعنى عمل و صاحبان ابصار يعنى علم مى‌باشند و اين نظر «ابو مسلم» است.

و برخى از مفسران گفته‌اند: مراد از (اولى الايد) صاحبان نعمتهاى خداوند است كه عبارت باشد از دعوت به دين، و ابصار جمع بصر بمعنى عقل است.

(إِنَّا أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ) (همانا ما خالص گردانيديم ايشان را به خالص كردن ياد آن سراى) يعنى قرار داديم آنان را خالص براى خود- مان به اينكه براى ايشان ياد آن سرا خالص باشد.

خالصة به معنى خلوص و ذكرى به معنى تذكير است چه اينكه ايشان بياد قيامت شده و آماده مى‌گشتند و در دنيا زهد و پارسايى مى‌كردند و روش پيامبران اين چنين است.

«ابو مسلم» و «جبائى» كلمه (الدار) را به دنيا تعبير كرده و چنين تفسير كرده‌اند كه: آنان را از ميان مردم به ذكر اعقاب در دنيا مخصوص گردانيديم.

(وَ إِنَّهُمْ عِنْدَنا) (و ايشان نزد ما) و بر حسب آنچه كه در علم ما گذشته است.

(لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ‌) (هر آينه از برگزيدگانند) براى پيامبرى و تحمل سختى هاى رسالت.

(الْأَخْيارِ) (نيكان).

اخيار جمع خيّر است مانند اموات كه جمع ميّت است، و نيز گفته شده اخيار جمع خير است مانند اقيال كه جمع قيل است.

(وَ اذْكُرْ إِسْماعِيلَ وَ الْيَسَعَ وَ ذَا الْكِفْلِ‌) (و ياد كن اسماعيل و اليسع و ذا الكفل را) يعنى اى محمّد اينان را نيز بر امت خود بازگو كن تا به ايشان اقتداء كرده و راه آنان را بپيمايند كه سابقا ذكرشان گذشت.

(وَ كُلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ) (و همه از برگزيدگانند) كه خداوند براى نبوت‌