چنان عطا كن كه كسى پس از من مستحق آن نباشد پس از آن كه به من رسيد، زيرا در آن هنگام مسئله تكليف برچيده شده و احدى نمى‌تواند با عمل و كردار خود مستحق چيزى شود و سزاوار ثواب سليمان گردد.

4- سليمان با اين درخواستش از خداوند معجزه‌اى را مسئلت مى‌كند كه مخصوص او باشد چنان كه «عصا» و «يد بيضا» مخصوص «موسى» (ع) و «ناقه» مخصوص «صالح» (ع) و «معراج» و «قرآن» مخصوص حضرت «محمد» 6 مى‌باشد و نيز به اين مضمون روايت مرفوعى از رسول خدا 6 روايت شده كه حضرت نماز گزارد و سپس فرمود: شيطان بر من آشكار شد تا نمازم را فاسد كند ولى خداوند مرا قدرت داده كه او را از خودم دفع كنم و تصميم گرفتم كه او را در جاى محكمى بسته و محبوس كرده تا شما هنگام بامداد آمده و او را تماشا كنيد، ولى به ياد سخن سليمان افتادم كه گفت‌( (هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي)) پس خداوند او را به حالت بد و صورت زشتى طرد كرده و بازگردانيد اين روايت در كتاب صحيح «مسلم» و «بخارى» آورده شده است.

سپس خداوند دعاى سليمان را اجابت كرده و فرمود:

(فَسَخَّرْنا لَهُ الرِّيحَ تَجْرِي بِأَمْرِهِ رُخاءً) (و مسخر كرديم براى او باد را، روان مى‌شد با امر او به نرمى).

«ابن زيد» گويد: (رخاء) به معنى نرمى و آسانى است.

«قتاده» گويد: معنى كلمه فوق چنين است كه باد به پاكى و سرعت روان مى‌شد.

«ابن عباس» گفته: باد در اطاعت سليمان بوده به هر جا كه مى‌خواست روان مى‌شد.

(حَيْثُ أَصابَ‌) (هر جا كه بخواهد) اكثر مفسران گفته‌اند: باد در اختيار سليمان بوده به هر ناحيه‌اى كه اراده مى‌كرده روان مى‌شد.

«حسن» گفته: سليمان هنگام صبح از «ايليا» حركت كرده ظهر در