ميشود و آن وجه خوبى است، و كافر آنست كه، كفر باطن خود را اظهار مى كند، و منافق، آنست كه اظهار ايمان نموده و كفر خود را در دل ميگيرد.

(إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً) بدرستى كه خداوند بآنچه بعدها ميشود قبل از وجودش داناست.

((حَكِيماً)) عالم است در آنچه را كه ايجاد و خلق مينمايد و مصلحت، انديش است براى آنچه را كه از پيروى كفّار و اهل نفاق نهى نموده.

امر فرمود او را به متابعت كردن از اوامر و نواهيش مطلقا و گفت:

(وَ اتَّبِعْ ما يُوحى‌ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ‌) پيروى نما از آنچه كه از پروردگارت بتو امر شده از قرآن و احكام دين پس آن را بمردم رسانيده و خود بآن عمل نما.

(إِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبِيراً) قطعى است كه خدا بآنچه مى‌كنيد آگاه است، يعنى چيزى از اعمال شما بر او پوشيده نيست، پس شما را به حسب آن كيفر و مجازات نمايد اگر خوب باشد پاداش خوب دهد و اگر بد باشد كيفرى سخت نمايد.

(وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ‌) يعنى تمام كارهايت را بخدا واگذار نما و از غير او ترسى بخود راه نده و بغير او اميد نداشته باشد.

(وَ كَفى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا) يعنى اوست كه قائم به تدبير امور تو و نگهبان تو و دافع از حقوق توست.

(ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ‌) قرار نداده خدا براى هيچ مردى دو قلب در شكم و درونش، پس امر و كارهاى يك مرد منظّم نمى شود در حالى كه با او دو قلب باشد، پس چطور امور عالم و جهان هستى با