بر اين قول خدا:

(يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ‌)[1] دور ميزند ميان آتش و چشمه حميم آب جوشان، و جحيم آتش بر افروخته است، و معنى اينست كه زقوم و حميم خوراك و نوشابه ايشان و دوزخ برافروخته جايگاه ايشان است.

(إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّينَ‌) يعنى اين كفّار تصادف با پدرانشان نمودند در بيرون رفتن از حق و دين.

(فَهُمْ عَلى‌ آثارِهِمْ يُهْرَعُونَ‌) پس ايشان در گمراهى و تقليد و پيروى از آنها ميكنند پيروى سريع و با شتاب.

ابن عباس و حسن گويند: يعنى سرعت ميكنند.

كلبى گويد: عمل ميكنند مانند اعمال ايشان ابى عبيد گويد: تحريك ميكنند افرادى را كه پشت آنها هستند ...

تمام شد بعون اللَّه الملك المنّان در شب يكشنبه هشتم جمادى الاولى 1401 هجرى قمرى ترجمه جزوه بيستم تفسير مجمع البيان، به دست كمترين خدّام دين و آستان ولايت خاندان رسالت : محمد بن على بن الحسين شهير بشريف الرازى.

پايان‌

قال على 7:

، از كدام دو روز مرگ فرار كنيم روزى كه مقدر نشد يا روزى كه از تقدير گذشته است، در حادثه 15 خرداد 1342 شمسى مرا مأمورين مسلّح طاغوت به تير و آتش بستند و بقصد كشت تيرباران كردند ولى چون خدا نخواسته بود تيرها اصابت نكرد ما شاء اللَّه كان و ما لم يشاء لم يكن

تا آنجا كه گويد:

ديگرى گويد:

( فيض كاشانى گويد:

، اى چوب اراك و اى مسواك تجاوز كردى تو به دهان و دندانهاى پيشين محبوبه من ..." مترجم"

اى خاندان رسالت محبّت شما واجب و فرض است از خدا كه آن را در قرآن نازل فرموده، و كافيست در بزرگى و مقام و منزلت شما كه هر كس در نمازش بر شما صلوات نفرستد، نمازى براى او نيست، يعنى نمازش باطلست.

آمد محبوب چنانى كه در هواى اويم از مسافرت و حال آنكه خورشيد در صورت و چهره او تابيده و اثر گذارده، من تعجّب كردم براى خورشيد از بوسيدن او صورت وى را در حالى كه خورشيد را نه سزد كه ادراك قمر نمايد، تشبيه كرده حضرت را بماه و اين حقير عاصى گويد بآن بزرگوار آقاى من مولاى من:

و نيز گويد:

در اين ايّام كه مشغول ترجمه اين آيات بودم جزوه مطبوعى از بعضى از اهل علم( كه درباره‌اش غلو شده و حق صدها نفر از اقران و بلكه افرادى كه بمراتب از او در علم و تقوى بالاترند تضييع گرديده) ديدم چگونه حق ولايت را پامال و تلويحا حكومت غاصبانه دشمنان ولايت را امضاء و براى پيش برد اغراض سياسى و مادى خود انكار ملكيت اراضى فدك را كه بگفته ابن ابى الحديد سنّى و صدها نفر از دانشمندان تشيّع و تسنّن ملك طلق حضرت( زهراء سلام اللَّه عليها بوده نموده و با اعتراف خودش بآيه‌( وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‌ حَقَّهُ‌) فدك را پيامبر" ص" بآن حضرت داد ... گويد بعنوان ملك نداده، چون بيت المال بوده است و ابو بكر كه حاكم مسلمين بود آن را ضبط كرد و در آن نوشته مطالبى ياد آورد شده كه هم بساحت مقدس پيغمبر6 اهانت شده و بحضرت صديقه( ع) و هم بحضرت امير المؤمنين( ع) اسائه ادب- نموده است، بايد در اينجا مطلب را پايان و طالبين را حواله دهم كه رجوع بكتب مبسوطه فدك و شروح نهج البلاغه ابن ابى الحديد و خويى و ابن ميثم و ملّا فتح اللَّه كنند. و در اينجا باز تكرار ميكنم:

ميخواند و بر مشركين گريه ميكرد كه پيغمبر6 خبردار شد و آمد او را زد و عمر ميگفت غلط كردم و ديگر اين كار را نميكنم.

[1]- الرحمن آيه: 44.