انكار بعث را و گفتند اين نشدنى است، و كسى كه واو را فتحه داده و آن را واو عطف قرار داده بر آن همزه استفهام را داخل مثل قول خدا:

(أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرى‌) آيا اهل روستا ايمن شده‌اند، سپس خداوند سبحان فرمود بر پيغمبرش‌( (قُلْ)) بگو بايشان‌( (نَعَمْ)) آرى مبعوث و زنده ميشويد( وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ‌) در حالى كه شما ذليل و خوار و خيلى كوچك هستيد سپس تذكر داد كه بعث ايشان يك دفعه و ناگهان واقع ميشود و فرمود( (فَإِنَّما هِيَ)) پس البتّه قصد بعث‌( زَجْرَةٌ واحِدَةٌ) يك صيحه از اسرافيل است يعنى نفخه بعث يك دفعه واقع ميشود، و زجره برگردانيدن از چيزى است به ترسانيدن پس مثل آنكه ايشان منع شدند از حالى كه در آنند تا صحنه محشر.

(فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ‌) پس ايشان در آن هنگام نگاه ميكنند بسوى بعثى كه آن را تكذيب كردند.

و بعضى گفتند، يعنى پس ايشان زنده‌هايى هستند كه انتظار ميبرند چه بايشان از عذاب خدا ميرسد. (وَ قالُوا) يعنى و ميگويند در حالى كه اعتراف و اقرار كننده‌گانند بر نفوس خودشان به گناه كارى (يا وَيْلَنا) اى واى بر ما از عذاب و آن كلمه‌اى است كه گوينده آن را در موقع به هلاكت افتادن ميگويد و مانند آنست جمله" يا حسرتنا" و از اين قبيل كلمات را بنا بر وجه آگاه كردن بر بزرگى حال ميگويند.

(هذا يَوْمُ الدِّينِ‌) ابن عباس گويد: يعنى روز حساب و قتاده گويد: روز پاداش و مقصود اينست كه ايشان اعتراف بحق ميكنند در حالى كه معترف و پشيمانند.